اثربخشی هوش معنوی بر کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی سالمندان ساکن آسایشگاه در بندرعباس

مقدمه و هدف: پیرشدن جمعیت و سالمندی موجب مطرح شدن مسائل مربوط به این دوره از زندگی می گردد. عوارض روانشناختی متعددی سالمندان را درگیر می کند و سلامت روانی آنان را تحت تاثیر قرار دهد، اما هوش معنوی به عنوان زیربنای باورهای فرد نقش اساسی در زمینه های گوناگون زندگی انسان به ویژه تأمین و ارتقای سلامت روانی و کیفیت زندگی ایفاء می کند. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر آموزش هوش معنوی بر کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی سالمندان بود.  مواد و روش ها: جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه سالمندان ساکن در خانه های سالمندان شهرستان بندرعباس بود(n=124)، در یک طرح نیمه تجربی، 50 شرکت کننده به صورت در دسترس از سالمندان ساکن در آسایشگاه لقمان حکیم شهرستان بندرعباس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند.  ارزیابی روانی از طریق پرسشنامه های کیفیت زندگی sf-12 و بهزیستی روان شناختی (rpwb ) انجام شد، شاخص های کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی در سه مقطع زمانی قبل از جلسات مداخله، بعد از آخرین جلسه مداخله(15جلسه در دو ماه) و پیگیری دو ماه بعد از آن گردآوری شده و به کمک آماره های توصیفی و آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری طرح اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی lsd آنالیز شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که شاخص های کیفیت زندگی و بهزیستی روان شناختی پس از مداخله آموزش هوش معنوی در پس آزمون و پیگیری به صورت معناداری بهبود یافتند(0001/p<0)، همچنین دو گروه در وضعیت متغیر های کیفیت زندگی و بهزیستی روان شناختی تفاوت معناداری نشان دادند(0001/p<0). نتیجه گیری: براساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که آموزش هوش معنوی بر کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی سالمندان تاثیر داشته است.